Even voorstellen: Hans en Jeske Schuurman

Ja, hoe kom je nu bij een hondenclub terecht. En dan nog wel voor Duitse herders.

Eigenlijk gaat de aanleiding al heel wat jaartjes terug. Als jongetje van 10 kwam ik regelmatig op het erf van een boer aan de rand van Losser. Zij hadden een Duitse herder. Ze heette Hertha. Een geweldig dier. Toch heeft het nog lang geduurd voor ik zelf een Duitse herder had. Vanaf dat ik 16 was waren er bij ons thuis altijd honden. Eerst een teckel daarna een vuilnisbakkenras. Nadat ik getrouwd was wilden mijn vrouw en ik een hond. Dat werd een Berner Sennenhond. Geweldig beest, stoer, waakzaam en eigenzinnig. Helaas met de bij dit ras voorkomende ziektes. Hij is maar 5 jaar geworden. We hebben er twee gehad. Dit ras leent zich niet voor de sport.

In 2001 zijn we verhuisd naar onze huidige woning. Veel ruimte, uiteraard ook voor honden. Ik kreeg toen mijn eerste Duitse herder van de kennel van de Lentferthoeve.

Laika, hele fijne en sociale hond. In dat jaar is onze dochter Jeske geboren. Zij is met Laika opgegroeid. Die twee waren onafscheidelijk.

Kun je je voorstellen wat het deed toen deze hond in 2011 overleed. Dus zo snel mogelijk weer contact met Jan voor een nieuwe hond.

Jan vroeg of ik er niet mee wilde gaan trainen. Zo ben ik de sport ingerold. En Jeske natuurlijk ook want die ging regelmatig mee. In 2013 kreeg ik Demi van de Lentferthoeve. Toen is het echt begonnen. Inmiddels zijn we zover dat Demi haar eerste nest pups heeft.

Voor de zomer van 2016 vroeg Jan aan Jeske of ze niet met een hond wilde trainen. Dat wilde ze wel proberen. Toen kwam Ellis een tijdje bij ons. Ellis had alles al bewezen. Ze heeft het Jeske gemakkelijk gemaakt om te leren hoe je een hond africht. Na Ellis kwam Jade, 10 maanden oud. Dat werd alweer iets moeilijker. Deze hond moest namelijk zelf ook nog wat leren. Binnenkort komt Demi terug en kan ik met haar gaan trainen voor IPO 2. En begin januari komt er een pup van Demi. Het is de bedoeling dat Jeske met haar gaat trainen.

Dit jaar waren we voor het eerst op de Hauptschau in Nürnberg. Het mekka voor Duitse Herders. Een hele ervaring.

Naast de hondensport zijn we natuurlijk ook lid van een vereniging. DWS55. Naast het trainen ben ik ook nog bestuurslid. Het is immers een vereniging. Die moet ook draaien. Dan moet je er ook iets voor doen. Het is een prettige club om de hondensport te beoefenen. Ieder mag dat doen tot zover hij of zij kan komen en wordt met raad en daad bijgestaan.

Wij beleven er veel plezier aan en hopen dit nog lang te mogen doen.