Welkom: Margreet oude Avenhuis

Even voorstellen: Mijn naam is Margreet Oude Avenhuis. Ik kom uit Weerselo en ben sinds afgelopen oktober fanatiek aan de africhting begonnen van mijn hond Falco van de Lentfert Hoeve.

Ik ben geboren in 1984. Op mijn geboortekaartje stond al een Duitse Herder: Marco (Beuszen v. Elsgraben). Marco was van mijn ouders en een ontzettende schat. Zodra ik kon lopen, voerde ik hem zelf al met een koffiekopje. Maar dan wel de hele dag door..

In 1995 deed Max zijn intrede bij ons in huis. Mijn moeder trainde met hem bij Kringgroep DTS in Almelo. Hij deed het daar erg goed. Ook op clubmatches won hij veel. Echter, het bleef geen leuke hond. Op een zaterdagmiddag, vlak voor kerst, nam hij mij flink te grazen. De littekens op mijn handen zijn een blijvende herinnering aan hem. En ondanks het feit dat er veel geld voor hem werd geboden, besloten mijn ouders dat dit nooit meer mocht gebeuren.

In dezelfde tijd trainde ik voor het eerst met een hondje bij de VDH. Deze was al 13 jaren oud (op dat moment zelfs een jaar ouder dan ik) en heette Lucy vom Geefacker. Ze was van een clubgenoot. Met dit lieve hondje heb ik twee keer VZH behaald en een ontzettend fijne tijd gehad.

In 1996 was het, toen Dino van het Twistveen bij ons in huis kwam. Met een leeftijd van slechts 9 maanden was het een puber die weinig regels kende, en hetgeen hij wel kende lapte hij aan zijn laars. Voor de sport was hij niet wat; het was een grote sul. Maar toch heb ik er nog nog VZH, UV en VH1 deelcertificaat speuren uit weten te slepen. Met 94 punten nota bene. Dino was echter vooral een vakantiehond en is overleden op een 11-jarige leeftijd.

In 1997 hebben mijn ouders Mandy van de Lentfert Hoeve gekocht. Hiermee heeft vooral mijn moeder fanatiek getraind en veel goede resultaten behaald. Mandy heeft ook een nestje gehad en is 13 jaar en 1 dag oud geworden. Met Mandy’s broer Kay (Mac-Kay van de Lentfert Hoeve) heb ik lang getraind. Ook heb ik hem veel voorgebracht op clubmatches. Bijna 30 keer, met steeds goede resultaten. Hij was van een clubgenoot, maar wel echt mijn maatje. Ik mis hem. We hadden veel lol samen. Ook op de jeugdwedstrijd africhting in Overdinkel deed ik met hem mee.

Voor mijn 14^e verjaardag kreeg ik (dan eindelijk) mijn eerste eigen hond: Rouscha. Op de keukentafel lag het volgende papiertje:

Met Rouscha heb ik VZH, BH, UV, VH1, IPO1 en Keurklasse 1 levensduur behaald, en daarnaast vele jonge hondendagen en clubmatches gelopen. Ze heeft 1 pup (Yessy) ter wereld gebracht. Zij was de dikste vriendin van mijn zusje Anne. Rouscha is bij ons opgegroeid, maar toen ze vijf was verhuisd naar mijn grootouders in Oldenzaal, waar ze helaas al op haar 7^e overleed aan een hernia.

Naast mijn eigen honden heb ik heel veel honden voorgebracht op clubmatches. Daar ligt echt mijn passie. De beweging en het gangwerk van een Duitse Herder vind ik enorm fascinerend. Elke hond beweegt anders en ik vind het prachtig om de kleine en grote verschillen tussen hen te zien en ontdekken. Neem dit in combinatie met een mooie uitstraling en het maakt een fantastisch totaalplaatje. En of ik nu 10, 20 of 30 zal zijn; in mijn beleving heeft geen enkel ander ras zo’n prachtig gangwerk als de Duitse herder.

Enfin, in 1997 ben ik voor het eerst op de Siegerhauptzuchtschau geweest. Deze was destijds in Düsseldorf. Geweldig vond ik het! Zoveel prachtige honden; wat genieten. Dit jaar wordt het mijn 10^e keer. Ik kijk er nog evenveel naar uit als mijn eerste keer.

Dan een paar honden / herinneringen die ik nooit zal vergeten:

Op de jeugdclubmatch in Hoogeveen mocht ik destijds in de veteranenparade een keer Hoss vom Hasenborn voorbrengen. Een geweldige hond die de titel Auslese heeft behaald en zich nog 1 keer op zijn oude dag mocht laten zien. Een heel bijzondere ervaring.

Ook Hasel van de Lentfert Hoeve is een hond die ik niet snel zal vergeten. Als je haar in de ring ziet, zie je een ongekende loopvreugde. En het plezier dat een hond uitstraalt tijdens het gangwerk geeft mij dan weer ontzettend veel voldoening.

Een van de mooiste herinneringen was echter toch wel Bibi von Arline op de Siegerhauptzuchtschau in Ulm, 2005. We behaalden een V91. Bibi was van Kick en Sandra Teer uit Zuid Scharwoude (Kennel vom Sante’s Home). Ze was bovenal – naast haar uiterlijk – een heel mooie hond qua innerlijk; echt een schat.

De opvolger van Rouscha was Touche (van dan Alhedy’s Hoeve). Ik heb haar in 2004 zelf uitgezocht. Touche was blijer met een knuffel dan met een training. Toch hebben we nog VZH en UV behaald en vele clubmatches gelopen. Echter, ze werd al snel te groot.

Ondanks dit feit heb ik bij Kringgroep Raalte geprobeerd om met haar VH1 te behalen. We waren ook al een heel eind op weg (veel dank aan de instructeurs daar), toen ik mijn rug brak. Daardoor was ik een behoorlijke tijd uit de running, en heb ik het niet meer kunnen oppakken. Touche was daarnaast nu eenmaal liever lui dan moe. Toch is ze nog veel mee geweest op vakanties, dagjes uit en wat al dies meer zij. Touche is 10 jaar geworden en in 2014 hebben we haar moeten laten inslapen na een operatie van een tumor in de milt. Haar nichtje Yessy (van mijn zusje) een maand later ook, op een leeftijd van 12 jaar. Veel verdriet in een korte tijd, dus.

En tja, en dan heb je ineens geen hond meer. Dat betekent een grote stilte. Te stil zelfs. Tot je ineens bij de nieuwjaarsclubmatch bekenden uit Overdinkel spreekt die aangeven dat ze een leuke reu voor je hebben. Dit bleek Falco van de Lentfert Hoeve te zijn. Geboren op 6 maart 2014. Geen enkel woord was gelogen, want hij is een geweldig lieve, eerlijke, sterke, slimme en sportieve hond die letterlijk overal voor in is.

Aanvankelijk was het de insteek hem gewoon als huishond te houden. Echter, wel eentje die een behoorlijke hoeveel energie bezit en een uitdaging nodig heeft in z’n leven; maakt niet uit wat.

En dat kan in mijn geval. Zo is hij altijd aan het werk in mijn kattenhotel en ook op dagjes uit of vakanties gaat hij mee. Amper drie weken was hij bij ons toen we al naar Leogang op vakantie gingen. Daarna volgden al snel weekendjes Winterberg en Oostenrijk. Vooral skiliften vind hij geweldig.

Verder heeft Falco meegedaan in de videoclip “Heading up High” van Kensington en Armin van Buuren, in de koepelgevangenis van Breda, waar we voor het opnemen van de clip een hele dag zijn geweest.

We zijn nu anderhalf jaar verder met Falco en hebben een vriend voor het leven gemaakt. Naast de gehoorzaamheidscursussen zijn we in oktober begonnen met het IPO programma.  VZH hebben we onlangs behaald met 56 punten (Gefeliciteerd! Red.) en we trainen nu voor IPO 1. Welke uitdagingen er nog gaan volgen zullen we wel zien. Falco is op zichzelf al een uitdaging… maar bovenal een geweldige vriend! Dank voor het lezen!

Margreet