15e op het WK: Alle puzzelstukjes op hun plaats

Voor de Nederlandse teven werd het dit jaar in Ulm een bijzonder succesvolle Hauptzuchtschau. Zeven honden behaalden – na een succesvolle moedproef – het predikaat vorzüglich onder keurmeester Norbert Scharschmidt, waarna ze in de open klasse op zondag voor goed gevulde tribunes de gangwerkproef mochten verrichten. De teef “Häsel van de Lentferhoeve” (IPO2 kkl. HD/ED normaal), van kennel-eigenaar Jan Lentfert, behaalde hierbij een fantastische 15^e vorzüglich; een geweldige prestatie.

Het verhaal van Häsel

Al in 1987 gingen Jan en Joke Lentfert een samenwerking aan met hun vrienden Hans en José Willems, uit Terschuur. Hun (Hans en José) kennel “van de Modderbeek” bracht veel goede honden voort met wat je tegenwoordig een “Lentfert Hoeve-achtig tintje” zou kunnen noemen.

Toen de gezondheid van José achteruit ging, nam Jan het africhten van de teef “Ellis van de Modderbeek” op zich. Veel mensen bleken gecharmeerd van het karakter en de bewegingen van Ellis, waarop ze verhuisde naar de Lentfert Hoeve. De africhting van haar verliep hierop voorspoedig en het niveau voor IPO 2 werd al snel behaald. Ook wedstrijden bleken succesvol, met meermaals ‘uitmuntend’ tot gevolg, evenals een mooie ‘Beste drie teven bij het manwerk op de KCM 2015’. Ook behaalde ze op de BSZS  een nette vorzüglich.

Voor een dergelijke, goede moeder moest ook een goede dekpartner worden gezocht. Deze werd gevonden in de vorm van de reu “Fight vom Holtkämper Hof “. Al snel (op 14 november 2014) werden er vijf puppy’s  geboren. Eén van deze pups was Häsel; een mooi en levendig ding.

Met acht weken ging deze jonge Lentfert Hoeve naar kringgroep DWS ’55 clubgenoot Stef Gunnik in Enschede. Hier groeide ze prettig op en werd meerdere keren met goed gevolg uitgebracht in de klassen zes tot negen maanden. Zo werd ze 1^e in Walden, 1^e op de Landesgruppenschau in Dümmen en 2^e op de KCM.

Ook traningen werd door Stef opgepakt, waarbij Häsel een pittige tante bleek te zijn, met hoge baldrift en een totale (maar eerlijke) bezetenheid bij het manwerk.

In 2016 werd het even wat roerig omtrent Häsel, door tegenvallende resultaten (ze had nog teveel puppyhaar) en een verhuizing. Stef kreeg het door zijn werkzaamheden te druk, en Häsel moest daarop terug naar haar geboorteplaats Overdinkel.

Africhting en kynologische oefeningen gingen gewoon door en verliepen met wisselende resultaten. Enige kenners voorspelden Häsel een goede toekomst, maar de Hauptzuchtschau in 2016 eindigde in teleurstelling:  SG65 en opgeroepen in de tweede ring. Algemeen beschouwd een net resultaat – en ze werd ook keurig voorgebracht – maar de keurmeester wilde maar niet zien wat Jan – en andere keurmeesters – in Häsel zagen.

Jan trainde hierop – zoals gebruikelijk – koppig door en behaalde het VZH en IPO. Echter, in 2016 sloeg het noodlot toe. Jan kreeg een flinke voetblessure waardoor hij een behoorlijke tijd niet zou kunnen trainen. Als gevolg moest Häsel hierop – voor haar verdere ontwikkeling – naar africhtings-topper en clubgenoot Ilona Sanders. De door enkelen positief voorspelde toekomst voor Häsel leek ineens heel ver weg.

Gelukkig bleek de werkelijkheid anders. Bij Ilona begonnen zich patronen af te tekenen. Häsel werd namelijk al snel 3^e uitmuntend op de clubmatch in Overdinkel, en daarna ook nog uitgeroepen tot beste hond van de provincie.

Hierdoor begon het ook bij Jan weer te kriebelen, dus besloot hij nog 1 keer de stoute schoenen aan te trekken: Häsel werd – ondanks haar resultaat in 2016 – dit jaar weer uitgebracht; op de BSZS in Ulm.

Jan werd wel enigszins voor gek verklaard, maar met een succesvolle clubmatch in Overdinkel, veel positieve berichten en goede, recente resultaten leek hij de wind nu – na enkele jaren – weer in sportief opzicht in de rug te hebben. Zijn blessure-gevoeligheid zou daarnaast in de toekomst niet veel minder worden, dus het voelde wat als ‘nu of nooit’.

Een top-voorbrenger (Remco Vrijbloed) werd hierop aangetrokken, en in de aanloop naar de BSZS 2017 was het met zijn allen ter voorbereiding als eerste op naar de clubmatch in Asperden (Dld.).

Die dag in Asperden verliep de standkeuring goed, maar was het resultaat daarvan tegenvallend: Starten als 7e. Verdorie! Dan maar hopen op de loopkeuring. Misschien dat het daar… Ja, daar. Toen begon het. De verschillende puzzelstukjes van jaren inzet, geloof en oog voor keurfok vielen daar op zijn plaats.

Häsel boorde haar conditie aan, maakte lange passen en leek de grond tijdens haar dans haast niet te raken. Ze mocht naar de 5^e plaats, toen naar de 3^e en het vrij draven moest op dit punt nog komen…

Ilona bleef tijdens dit onderdeel echter koel en wist bij Häsel de juiste snaar te raken. Met hoge snelheid vlogen ze door de ring. Onder luid applaus mochten ze daarop de – welverdiende – 1^e plaats in ontvangst nemen.

In het daaropvolgende voorbereidingsschema gaf ook keurmeester Friedrich Gerstenberg een 1^e  vozüglich aan Häsel, en bij de aankeuring onder keurmeester Helmut Buss werden de woorden “Sehr belastbare hündin von der richtige Grosse” geuit. Het WK kwam dichterbij.

Op 1 september was het dan eindelijk zover: Ulm 2017. In de stromende regen werd de moedproef doorstaan. De spanning steeg. Opgeroepen in de 1^e ring, yes! Maar.. Er lopen al gauw zestig honden in die ring; het kon nog alle kanten op.

Toen kwam het verlossende woord: Starten op de 27^e plaats. Zou het dit jaar dan toch.. eindelijk weer? Want als de keurmeester Häsel in het oog krijgt ligt de weg open..

En toen – alsof de klok erop gelijk was gezet – sloeg het noodlot weer toe. Deze keer was het de rug van Jan. Hij kon van de pijn niet meer lopen en zijn WK-droom leek plots – al liggend in een hotel dertig kilometer verderop – voorbij. Een pijnlijk iets, en de meegereisde supportersschare werd er stil van. Wat nu?

Toen Joke; zijn vrouw. Zij wist Jan namelijk tijdig zó op te lappen dat hij er bij kon zijn toen Häsel de ring weer betrad. Hoe ze het voor elkaar kreeg weet niemand, maar hij was er bij toen Häsel ‘het wonder van Asperden’ nog eens dunnetjes over deed.

Dankzij het voorbrengen van Remco Vrijbloed en het vrij draven met Ilona wist Häsel  zich onder toeziend oog van keurmeester Scharschmidt steeds verder op te werken en te dansen. Eindresultaat? Twaalf plaatsen opgeschoven en een welverdiende 15 vorzüglich.

Voor nu mag Häsel nog even uitrusten en genieten, maar in 2018 wordt er weer gevlamd. Laten we hopen dat die sportieve wind-in-de-rug dan ook nog niet is gaan liggen.. Tenminste, zolang die wind maar niet op de rug slaat.